آدم وقتی یه شکستنی رو توی دستش میگیره،حواسش هستش که یه وقت پاش یه جائی نلغزه،یه موقع از توی دستش سر نخوره،مخصوصا اگه قیمت زیادی هم داشته باشه و مهمتر از اون اینکه امانت هم باشه، و چقدر راحت بعضی از ما بی اعتنا هزار بار پامون می لغزه و دلی رو که به امانت دستمون سپرده شده رو می شکنیم و عین خیالمون هم نیستش،انگار که آب هم از آب تکون نخورده و شب راحت چشمامون رو می بندیم و به این امید که دوباره طلوع و غروب خورشید رو می بینیم ....،غافل از اینکه شاید خوابی ابدی باشه و هیچوقت فرصت جبران نداشته باشیم و مرگ بی رحمانه مارو به آغوشه خودش بکشه .... و چقدر دنیای بعضی از ماها کوچیکه!!!!

نام وبلاگ:  درد هایی برای نوشتن

آدرس وبلاگ:http://www.joojeshaer.loxblog.com